Crater Lake Oregon
22 September 2012 | Verenigde Staten, Union Creek
Vanuit Boise Idaho rijden we 700 km westwaarts naar Oregon.
Deze weg gaat eerst zo'n 200 km door de bergen maar daarna 300km over een kaarsrechte weg door de woestijn.Zo'n weg waar je het gevoel hebt dat hij nooit ophoudt. De maximumsnelheid is 55 mph.. Inge vond dat belachelijk en trapte het gaspedaal daarom flink in richting de 80. Er was per slot van rekening niemand op de weg. Maar dan ineens verandert het landschap in een berglandschap met dichte naaldbossen. Het lijkt net of je in Zweden bent.
Van een motorrijder die we onderweg spraken kregen we de tip om een hotel te pakken in Union Creek.Als je deze plaats intikt op google maps is het niet meer dan een stip, maar tot nog toe zijn alle tips van mensen die we onderweg spreken zeer waardevol gebleken. Dus we knallen naar Union Creek. Het gebied rond Crater Lake is dun bevolkt en er zijn weinig hotels. Dit komt omdat dit gebied na oktober wordt afgesloten wegens de enorme sneeuw die er daarna valt. Inge was zich af aan het vragen of er uberhaupt wel een hotel was.. en was alvast op zoek naar een escape 80 kilomtere verderop... Maaarrrrr..... Union Creek blijkt te bestaan uit een lodge midden in de bossen langs (je raad het al) het riviertje Union Creek. Het gebouw is helemaal van hout en knus maar eenvoudig ingericht en er zijn nog kamers vrij. De douche en toilet moet je delen met nog 5 kamers. Dit is voor ons geen probleem, maar wel voor daar aanwezige oude irritante mof. Ga dan naar een normaal hotel zou je zeggen, maar nee hij gaat naar een basic lodge en dan zeiken dat het "So uncomfortable" is. Inge had de neiging om de beste man te verzuipen in de naast gelegen creek, maar besloot er verder maar geen aandacht aan te geven.
Wij negeren het stuk chagerijn en gaan lekker eten en een paar lekker biertjes pakken in het bijbehorende restaurant.
De volgende dag naar Crater Lake. Je kunt het gehele meer rond rijden en er is een plek waar je te voet kunt afdalen naar het meer en de hele dapperen kunnen gaan zwemmen. Turtles neck get in zei de park ranger..zo koud was het water.. Voor degene die het niet begrijpen.. klein pieleke...zo koud.Wij hadden niet echt de behoefte om het uit te proberen.
Elke stop geeft een adembenemend uitzicht en ook de wandeling naar beneden is prachtig. Weer naar boven komen is echter even afzien, maar we hebben de tijd en zonnetje schijnt, dus so what.
Daarna nog wat natuurwonderen gezien... Niet te verklaren pilaren vanuit het niets uit de grond...
Terug in de lodge eten, een paar biertjes en daarna slapen als een roos.
Je ruikt het bos op dit soort plaatsen...
De volgende dag was het tijd om naar de kust van Oregon te rijden. Daarover natuurlijk later meer....
Deze weg gaat eerst zo'n 200 km door de bergen maar daarna 300km over een kaarsrechte weg door de woestijn.Zo'n weg waar je het gevoel hebt dat hij nooit ophoudt. De maximumsnelheid is 55 mph.. Inge vond dat belachelijk en trapte het gaspedaal daarom flink in richting de 80. Er was per slot van rekening niemand op de weg. Maar dan ineens verandert het landschap in een berglandschap met dichte naaldbossen. Het lijkt net of je in Zweden bent.
Van een motorrijder die we onderweg spraken kregen we de tip om een hotel te pakken in Union Creek.Als je deze plaats intikt op google maps is het niet meer dan een stip, maar tot nog toe zijn alle tips van mensen die we onderweg spreken zeer waardevol gebleken. Dus we knallen naar Union Creek. Het gebied rond Crater Lake is dun bevolkt en er zijn weinig hotels. Dit komt omdat dit gebied na oktober wordt afgesloten wegens de enorme sneeuw die er daarna valt. Inge was zich af aan het vragen of er uberhaupt wel een hotel was.. en was alvast op zoek naar een escape 80 kilomtere verderop... Maaarrrrr..... Union Creek blijkt te bestaan uit een lodge midden in de bossen langs (je raad het al) het riviertje Union Creek. Het gebouw is helemaal van hout en knus maar eenvoudig ingericht en er zijn nog kamers vrij. De douche en toilet moet je delen met nog 5 kamers. Dit is voor ons geen probleem, maar wel voor daar aanwezige oude irritante mof. Ga dan naar een normaal hotel zou je zeggen, maar nee hij gaat naar een basic lodge en dan zeiken dat het "So uncomfortable" is. Inge had de neiging om de beste man te verzuipen in de naast gelegen creek, maar besloot er verder maar geen aandacht aan te geven.
Wij negeren het stuk chagerijn en gaan lekker eten en een paar lekker biertjes pakken in het bijbehorende restaurant.
De volgende dag naar Crater Lake. Je kunt het gehele meer rond rijden en er is een plek waar je te voet kunt afdalen naar het meer en de hele dapperen kunnen gaan zwemmen. Turtles neck get in zei de park ranger..zo koud was het water.. Voor degene die het niet begrijpen.. klein pieleke...zo koud.Wij hadden niet echt de behoefte om het uit te proberen.
Elke stop geeft een adembenemend uitzicht en ook de wandeling naar beneden is prachtig. Weer naar boven komen is echter even afzien, maar we hebben de tijd en zonnetje schijnt, dus so what.
Daarna nog wat natuurwonderen gezien... Niet te verklaren pilaren vanuit het niets uit de grond...
Terug in de lodge eten, een paar biertjes en daarna slapen als een roos.
Je ruikt het bos op dit soort plaatsen...
De volgende dag was het tijd om naar de kust van Oregon te rijden. Daarover natuurlijk later meer....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
