Pacific coast Oregon

Vanuit Crater Lake over diverse scenic highways naar de pacific coast van Oregon om daar de befaamde highway 101 te volgen. We stoppen in Florence , een klein kust stadje met zowaar een historic center.Voor Amerikaanse begrippen is dit dus drie straten met trottoir (in Amerika een zeldzaamheid) We slenteren wat rond en genieten van verse crabcakes en clam schowder (soort vissoep met aardappelen, bacon en natuurlijk een hoop vis). De volgende dag gaan we hier de Oregon Dunes in. Deze zijn iets hoger en iets breder dan onze Nederlandse duinen. En zien voor eerst sinds onze trip de Grote Stille Oceaan pf zoals ze hier zeggen The Pacific Ocean.
Eindeloze stranden, waar geen kip te bekennen is. Fantastische vergezichten en rotsen die vanuit het niets uit het water opduiken. Onderweg pakken we even de grootste zeeleeuwen grot van Amerika mee. Helaas is in de grot geen zeeleeuw te bekennen. Ze liggen allemaal lui buiten op een rots, waarbij je je afvraagt hoe sommigen van deze zeeleeuwen het presteren om op een hele steile helling te blijven liggen.
Daarbij natuurlijk ook vooral een verveeld geluid te maken...
We zijn op zoek naar een hotel vlak aan de zee met oceanview. Het eerste hotelletje was weliswaar goedkoop, maar dit keer hadden we zoiets van nahhhh nee. Norman Bates uit Psycho kon elk moment uit een kamer komen... hier zaten we nou ook niet op te wachten. Na wat omzwervingen komen we bij toeval terecht in het gehucht Otter Crest, net boven het stadje Newport. Hier ligt een schitterend complex van appartementen, gebouwd in een state park tegen een steile heuvel, waarbij je op je balkon een schitterend uitzicht hebt op de Pacific Ocean. De omgeving ziet er verder uit alsof je midden in het bos zit. Voor je de Pacific Ocean.. achter je een mooi bos. Wat kan een mens zich nog meer wensen.
Na 7000km rijden besluiten we hier even op adem te komen en boeken deze locatie voor 3 nachten. En we hebben wederom een keer geluk, want al meteen de eerste avond zien we vanaf ons balkon de eerste walvissen voorbij zwemmen.Verder genieten we van een prachtige zonsondergang en liggen we om 21.00 uur in bed, compleet uitgeteld
De volgende dag gaan we naar Depoe Bay waar we een boot huren om de walvissen van dichtbij kunnen aanschouwen. NOu we huren de boot niet, we kopen een kaartje om met de boot mee te kunnen. We hebben wederom geluk.
Normaal zijn de walvissen in september al weg uit deze omgeving en zijn ze onderweg naar Mexico, maar blijkbaar is er dit jaar nog zoveel plankton, dat er velen zijn gebleven. Ook de warme zomer speelt een rol Op 10 meter afstand van onze boot komt zo'n jongen even boven om lucht te happen. Dit is vergelijkbaar met de blik in de Grand Canyon of het zien van een Grizzly Beer. Alleen deze prachtige beesten op het juiste moment op de foto krijgen is net niet gelukt. Alle hoopjes die je ziet zijn dus walvissen die net weer even onderduiken. Hierdoor heeft met name Inge ontelbare plaatjes van de oceaan...:).
Wel werd er nog een Californian Sealion en een wat lui aangelegde zeehond ontdekt. Inge heeft zelfs nog een aantal dolfijnen weten te spotten. Helaas van het laatste geen camera momentje...
Na dit onvergetelijke moment zijn we in een klein dorpje in het plaatselijke visrestaurant verse vis en wederom heerlijke clamb schowder gaan eten.
Cle is overigens in staat geweest om na deze onvergetelijke ervaring ditmaal een souvenier aan te schaffen wat wel de goedkeuring van Inge heeft. Inge is overigens naarstig op zoek om nog een souvenier te vinden wat zo mogelijk nog lelijker is dan datgeen Cle in Yellowstone heeft gekocht. Ze geeft toe.. het wordt zo langzamerhand wel heeeel moeilijk.
Als kleine wraak heeft ze een nieuwe tas gekocht... die had ze per slot van rekening nog niet...:)
Naast het restaurant lag een winery met de naam "The Flying Dutchmen". Dus hup wij naar binnen om wat wijn te proeven. Per slot van rekening is het gezegde nog altijd "It isn't much if it ain't Dutch. Inge troggelt in de tussentijd nog wat wijnetiketten los..gewoon voor de heb. Cle die zijn wijntje mist neemt en een fles wijn mee en hij belooft de verkoper dat de fles het vliegveld van Seattle niet zal halen (althans niet vol).Cle houdt zich aan zijn belofte en heeft de fles inmiddels bijna leeg.Gevolg hiervan is dat hij 21.00 uur waarschijnlijk niet gaat halen.
Inge heeft besloten dat ze de morgen de hele dag op het strand is.. en Cle zal hierin waarschijnlijk gewoon volgen. Inge wordt namelijk altijd een beetje gek als ze aan zee is... Schelpjes zoeken en gewoon op de blote voetjes in het water (maakt niet uit hoe koud) en het zand tussen de tenen voelen. Blijkbaar kan je de vrouw wel bij de zee weghalen, maar de zee niet uit de vrouw...Maar daarover later meer..Morgen is er weer een nieuwe dag